Van Vientiane is het een eind rijden naar de Friendship bridge tussen Laos en Thailand. Ondanks het feit dat de Mekong ruim 5000km lang is, zijn er maar twee bruggen over de rivier. Na een brug in China is dit de tweede.
De grens hier oversteken gaat erg makkeiljk. Angelique maakt eerst nog een restant kip op. Het is moeilijk om te stoppen met roken als je voor EURO 1.50 een hele slof sigaretten kan kopen. Dat zal straks in Australie wel anders worden. We gaan snel door de 'red tape' en zijn in no-time over de grens.
De 'red tape' is aan Thaise kant heel anders: veel aggressiever en onaardiger. Wat een verschil! We hebben ook direct weer de onvermijdelijke aanspraak op het gebied van hotels, guesthouses, taxi's, tuk-tuks en juwelierzaken.
Direct aan de andere kant van de brug ligt Nong Khai, een redelijke plaats (zie kaart). MutMee Guesthouse is erg relaxed. Het ligt aan de Mekong rivier en heeft een makkelijk systeem: alles wat je verbruikt schrijf je zelf op in een boekje. Aan het einde van het verblijf reken je alles af.
De kamer is mooi (voor 400 baht) en het stikt hier van de muskieten. Dat is de prijs die je betaald voor het uitzicht over de Mekong rivier en Laos aan de overkant. Maar de zonsondergang is dan ook adembenemend.
We fietsen door Nong Khai naar het oosten, door een zeer groot markt-gebied met allerlei hele nauwe straatjes vol met kraampjes. Een paar kilometer buiten de stad ligt een ludiek en bizar beeldenpark: Sala Kaew Ku. Het staat vol met surrealistische beelden met zowel Budhistische als Hindu invloeden. We lopen met verbazing van het ene 30-meter hoge beeld (een 7 koppige cobra die waakt over een slapende buddha) naar het andere (een reusachtige guardian met een vissenstaart, knagend op het hoofd van een slachtoffer). Het park is verwaarloost, maar zeer de moeite waard. We laten een extra donatie achter, want dit moet echt in stand gehouden worden.
's Avonds nemen we de sleeper naar Bangkok. Op deze afstand is het extra geld voor een prive cabine de moeite waard, vinden wij. Je bespaart een hotel uit voor de nacht en je reist het halve land door, dus waarom niet? De 11 uur vliegen voorbij.
We blijven even in Bangkok om allerlei dingen te regelen: achtergebleven bagage weer ophalen en in de rugzakken proberen te proppen, foto's ontwikkelen, 2e hands Lonely Planets kopen, oude LPlanets versturen naar huis, 1 Planet compleet gemold (van de Indonesie Planet hebben we alleen de Sumatra hoofdstukken nodig, toch? Dat scheelt een hele kilo!), weer eens een filmpje kijken na een maand geen tv, etc... We hebben het maar druk.
We komen nog de Engelse dames tegen van het Phonsavan - busreisje (vergeten? lees dit verhaal hier: Phonsavan met de bus). De vingertop zit er weer op, maar het is nog steeds onduidelijk of het zal genezen. Ze moeten nu minstens een maand in Bangkok blijven voor behandeling.
De volgende dag nemen we weer een nachttrein, nu een sleeper naar Surat Thani, in het zuiden van Thailand. Vanaf daar nemen we een directe verbinding naar de westkant van Thailand: Krabi (zie kaart). Van de stranden rondom Krabi, kiezen we East Railey om een paar dagen uit te rusten, na al dat reizen.
Er liggen hier 4 aaneengesloten stranden op het schiereiland Laem Phra Nang, dat alleen maar met de boot te bereiken is. Als je er eenmaal bent, kan je tussen de verschillende stranden lopen. East Railey is het goedkoopste, maar ook minst mooie strand.
Het is hier niet stil, ondanks het feit dat je hier alleen maar met de boot kan komen. Het wemelt hier van de toeristen, de muziek staat overal hard, de Thai zijn hier veel minder vriendelijk dan elders in het land en de prijzen zijn soms het dubbele van Bangkok. Daarnaast is is het schiereiland een grote bouwput met overal bouwmateriaal en -afval. Ze bouwen hier als gekken.
De omgeving is hier wel fantastisch: het schiereiland bestaat uit allemaal hoge limestone kliffen. De stranden liggen allemaal onderaan deze kliffen. Het water is azuurblauw, in de baaien liggen allerlei kleine rotsjes. Overal zijn grotten.
Iedereen die James Bond - Man With The Golden Gun heeft gezien, kent nog dat eiland waar Christopher Lee en die kleine dwerg zich verschuilen. Dat is hier in de buurt opgenomen...
Tsja, erg romantisch dus. Als het niet zo druk en vervuild was...
Rotsklim-liefhebbers kunnen hier hun hart ophalen, want het wemelt hier van de meest mooie klim-uitdagingen. Je ziet overal klimmers aan wanden hangen, soms wel 100 meter hoog!
We blijven hier een paar dagen, ondanks het feit dat het elke dag keihard regent en het toiletpapier niet bij de hoge kamerprijs is inbegrepen ("No Sir, not in the low season, ofcourse!"). Het restaurant draait de hele dag films en aangezien dit de enige plek is met een dak... Wel relaxed eigenlijk.
Het volgende verhaal in deze reisreeks is...
Dit zijn slechts een paar van de landen op deze site. Kijk onderaan deze pagina↡ of in het menu↟ voor alle landen waarover we verhalen en foto's hebben.