Vandaag verlaten we Bangkok en vertrekken naar Damnoen Saduak, ongeveer 100 km van Bangkok en bekend om de "floating markets".
Eerst laten we nog een enorme tas achter in het hotel met slaapzakken, snorkels, fleecetruien, etc... De komende weken hebben we dit allemaal niet nodig en op de terugweg komen we via Bangkok.
De meeste toeristen die naar DS gaan, doen dit met een tour-package: ophalen bij het bangkok hotel, 2 uur rijden, drijvende markt bekijken, 2 uur terug, hotel bangkok... Waarom zou je uitchecken als het makkelijker kan, toch?
Wij willen het anders doen. Om de horden toeristen voor te zijn op de markt (die om 7 uur 's ochtends begint), reizen we dag ervoor naar DS en zijn dus de volgende dag de eerste op de markt. Dat is het plan, tenminste.
De bus naar DS vertrekt van busterminal South, waar we de enige toerist zijn. Alles staat in het Thaise schrift, niemand spreekt Engels en wij gaan op zoek naar de juiste bus. Er zijn slechts 50 gegadigden. Het blijkt slechts 3 minuten werk.
Het enige hotel in Damnoen Saduak is het Nok Noi hotel, een verlaten ziekenhuis met lange donkere gangen, die hol klinken. De kamers zijn wel vrij groot en deprimerend. De badkamer is fel-paars en vrij van ongedierte. Prima dus.
Het hotel is uitgestorven. Zoals gezegd: iedere toerist doet de "Floating Markets" vanuit Bangkok. In het plaatsje zelf zie je geen enkele blanke toerist.
Als we even later op de lokale markt lopen (niet de drijvende markt, die is even buiten het centrum), zijn WIJ de attractie. We worden continue aangestaard door oud en jong. Ouders attenderen hun kinderen op ons: "kijk, een farang (= westerling)". De kinderen reageren of heel verlegen of kijken je gebiologeerd aan. Als je in de Kalverstraat te paard in een middeleeuws harnas bij de H&M op zoek zou gaan naar een zwembroek, heb je minder bekijks.
Om 7 uur 's ochtends worden we opgehaald om rond te varen over de markets. Deze zijn bedoeld om lokale fruit- en groentehandelaren te laten handelen. Iedereen kent de foto's: nauwe grachten volgepropt met kleine bootjes, volgeladen met kleurige fruitsoorten, bestuurt door oude vrouwtjes met rieten hoedjes.
Na 3 minuten hebben we het al gezien: wat een enorme poppenkast! Vantevoren weet je dat er een redelijk hoog 'toeristisch' gehalte zal zijn, maar we voelen ons enorm "bekocht".
Van de bootjes die we zien, is 90% volgeladen met souveniers. De oevers van de grachtjes staan vol met meer dan 100 souvenier-stalletjes. De stuurman van onze boot zorgt ervoor dat we elk stalletje goed zien. Vanuit elk bootje en elk stalletje begint er iemand naar ons te roepen: "He You! Buy Something!".
Thai zijn redelijk verlegen in het dagelijks leven, als ze farang (= buitenlanders) tegenkomen. Het zegt genoeg over de hoeveelheid geld die hier aan toeristen wordt verdiend, dat deze verlegenheid compleet overboord gaat en werkelijk elke Thai die je aankijkt begint te roepen: "Hello! Buy Coconut. 10 baht!".
Misschien hebben we vandaag geen geluk of zijn we te vroeg. De grote groepen toeristen komen vanaf 9 uur. Tussen 7 en 9 zijn we een van de weinige "targets". Duidelijk is het wel: dit heeft niets met het handelen van fruit of groente te maken. Misschien dat er ten zuiden van DS nog echte markten zijn, maar dat is te moeilijk om te bereiken zonder gids.
We zijn wel blij dat we zijn geweest. Het was niet mooi, maar ... verhelderend.
Het volgende verhaal in deze reisreeks is...
Dit zijn slechts een paar van de landen op deze site. Kijk onderaan deze pagina↡ of in het menu↟ voor alle landen waarover we verhalen en foto's hebben.