White Sands Beach en hoog bezoek op Koh Chang

White Sands Beach en de plannen

Na ons laatste bericht zijn we verhuisd naar een strand noordelijk van Khlong Prao Beach: Had Sai Kao, ook wel beter bekend als White Sands Beach.  Dit is het meest drukke deel van Koh Chang, maar ook dat valt erg mee: een paar hotels/guesthouses en wat restaurants.

We hebben een weekje geboekt bij Alina Resorts, een echte aanrader voor iedereen die hier terecht gaat komen.  Een combie van Westers en Thais managament, een druk en goed restaurant direct aan de zee (bij vloed kan je aan de tafel pootje-baden, dus 'direct aan zee' is letterlijk!) en een ATM (een geldautomaat, de eerste op Koh Chang, dus echt een nieuwtje!)

We krijgen i.p.v.  de afgesproken hut een hotelkamer.  Het komend weekend wordt Koh Chang namelijk overspoelt door pers, politie, geheime dienst en nog veel meer mensen, want het volledig kabinet van Thailand heeft een speciale vergadering op Koh Chang (waarover later meer, want de reden is minder leuk).  Hierdoor zijn bijna alle kamers op Koh Chang bezet en is 'onze' hut al bezet.  Dat wisten we vantevoren.  Echter, nu worden we hele week in het hotel-deel gezet, i.p.v.  van slechts 1 nacht.

We doen wat mokkend, want de hutten waren erg leuk (niet op het strand, maar goed verzorgd).  Nadat we de kamer zien, stopt het mokken direct.  De kamer is prachtig, met airco, ijskast (met tap-installatie!), badkuip, uitzicht op zee, TV met HBO (= amerikaans movie cable station, erg lekker als het veel regent), etc...  Voor de prijs van een hut (600Baht/15 euro per nacht).  We doen niet lullig en accepteren de upgrade gracieus...

De betere kamer komt wel van pas...  het blijft de hele week echt klote weer.  De eerste 10 dagen hier Koh Chang waren best goed, nu is het regentijd in het kwadraat.  Als het 's nachts regent, is het net alsof er iemand in de hoek van de kamer staat te douchen, zo hard klinkt de regen tegen het raam.  Dat 'douchen in de hoek' is ook 's ochtends te zien, want de schuifdeuren lekken giga, dus de plassen staan in de kamer...  Maar zolang HBO een goede film laat zien, zijn wij tevreden...

We hebben nu wel lekker tijd om te plannen wat we nu precies willen doen met ons jaartje reizen.  Na lang beraad, veel lezen en meimerend uitkijken over zee, komen we met het volgende reisschema...

* paar weken Noord-Thailand: Kanchanaburi, Chang Mai, ChangRai
* 2 weken Laos: via Noord Thailand binnenkomen, naar het zuiden reizen en via Vientiane Thailand weer binnengaan.
* 2 weken Thailand: vanaf Vientiane doorreizen naar Krabi (Zuid Thailand)
* 6/7 weken Sumatra
* 1 week Malysie
* 8 weken New Zealand
* 6 maanden Australie
* 1 week Bali / Lombok

De oplettenden horen wij al mompelen: Waar is Vietnam? Waarom opeens NZ erbij? Sumatra is ook redelijk nieuw!

Vietnam is waarschijnlijk prachtig, maar na veel lezen hebben we besloten het land over te slaan.  Het is veel werk om te regelen (tickets en visum duurt zeker een week in Bangkok) en we lezen te veel waarschuwingen in de reisgidsen over het redelijk hoge 'klop geld uit de (rug)zak van elke toerist die de straat binnenwandelt' gehalte.  Dat gebeurt natuurlijk overal, maar in Vietnam schijnt het een hele traditie te zijn...  Daar hebben we eigenlijk nu niet zo'n zin in...  Zeker als het alternatief Laos is, waar mensen nog in een redelijke staat van onschuld verkeren t.o.v.  toeristen.  Daarnaast kunnen we Laos makkelijk vanuit Thailand gereiken, zonder vliegen, etc...

New Zealand is er bij gekomen.  We zijn er uitgebreid geweest een paar jaar terug, maar allebei hebben we het gevoel 'nog niet klaar te zijn' op het Zuidereiland.  We krijgen allebei weer kriebels als we aan NZ denken...  Dat is reden genoeg, vinden we allebei.  Het Noordereiland doen we (waarschijnlijk) niet, maar: je weet maar nooit!

Dus dat zijn de plannen!

We vertellen snel meer over de laatste dagen op Koh Chang, onze trip terug naar Bangkok, onze oversteek-praktijklessen, de 'regel tickets naar NZ' opdracht en het antwoord op de vraag: 'Hoe dodelijk is een King Cobra?'

Hoog bezoek op Koh Chang

Het wordt enorm druk op het eiland als het voltallige kabinet met een heel gevolg aan pers, politie en ambtenaren neerstrijkt.  We zien overal politie en er vliegen militaire helicopters over het eiland.  De reden voor de komst van het kabinet is minder leuk.  De premier heeft een tijd terug een masterplan voor de ontwikkeling van Koh Chang bekendgemaakt en daar hebben ze nu hier een speciale kabinetsvergadering over.

Het Masterplan gaat uit van het volgende principe: ontwikkel Koh Chang als een topclass resort eiland.  De regering wil al het land geven aan grote franchises (Hilton, Movenpick, Holiday Inn, etc...) om resorts te bouwen voor de rijkere toerist.  Het plan heeft in heel Thailand veel kwaad bloed gezet en we zien in meerdere engelstalige dagbladen in Thailand artikelen en columns staan over dit onderwerp.

Heel Thailand is namelijk bang dat Koh Chang (in iedereen's ogen 1 van Thailands laatste onbedorven paradijsjes) overgeleverd is aan rijke speculanten en projectontwikkelaars.  Dat bijna heel Koh Chang bestaat uit een groot en belangrijk Thai National Marine Park, is voor deze personen (en de regering!) van minder belang.

De eilandbewoners (en vele anderen buiten Koh Chang) zijn nu in opstand gekomen tegen de dagelijkse prakijken van landspeculatie en landje-pik, waarbij instellingen als de Thaise Navy een grote rol blijken te spelen.  De Navy heeft net allerlei dure stukken land op Koh Chang opgeeist als zijnde 'van hun', terwijl de bewoners de stukken land al generaties in bezit hebben.  De vrouw van de amerikaanse hoteleigenaar van Alina (ons hotel) is nu in een juridisch gevecht gewikkeld met de Navy, dat het stuk land rondom het huis inpikt, terwijl het al eeuwen in bezit is van de familie.

De eilandbewoners zijn zich aan het verenigen om steviger te staan en te eisen dat zij (en niet de regering of rijke speculanten) bepalen wat er met het eiland en de grond gebeurd.  De meeste eilandbewoners willen het houden zoals het nu is: een mooi eiland voor elke soort toerist, met allerlei hotelletjes en restaurants, waamee elke bewoner zijn geld verdient.

Dit soort gevechten zijn in het verleden in Thailand ook gevoerd: Koh Samui, Koh Tao, Kh Phi-Phi...  Hier in Thailand hadden ze gedacht dat de regering zou hebben geleerd van deze debacles.  Om een columniste te citeren van de Bangkok Post: "Koh Chang was the last chance to get it right.  Now we have lost that paradise too."

Ondertussen regent het nog steeds in dit 'paradijs'...  Het is zo vochtig in de lucht, onze brillen beslaan elke keer als we naar buiten gaan...

We sturen een pakket van 4 kilo naar huis (hebben we een huis?) met boeken die gelezen zijn en kleding die we niet nodig hebben.  De grote rugzakschoonmaak is begonnen.

- - -

Op 25 juni gaan we weer naar Bangkok.  Dat levert weer een paar leuke ervaringen op.  Op de heenweg kwamen we met een goed verzorgde vehicle-ferry.  Nu zet de jeepney driver ons af bij een andere pier.  De kaartverkoopster stuurt ons een lange pier op.  Halverwege blijkt de betonnen pier te zijn ingestort en moeten we een 'giant leap for mankind' maken.  Dit is niet zoals de vehicle ferry, waar we netjes met een wagen tot aan de ferry werden gebracht.

Als we ons melden bij de ferry blijkt dit een toeristenboot te zijn (ongeveer geschikt voor 20 personen) die dienst doet als ferry.  Onze eerste giant leap moet nu overtroffen worden door een 2e, aangezien de boot een meter lager ligt dan de pier en niet beschikt over een loopplank.  We persen ons op een reeds vol passagiersbankje.

De eigenaars proppen er in totaal 50 man op (meeste Thai, dus wij zijn niet de enige te getracteerd worden op dit soort verrassingen).  De meeste moeten staan.  We zien honderd meter verderop de vehicle ferry rustig, ordelijk en bijna leeg vertrekken.

Een Engels stel had daar op moeten zitten, hadden ook al tickets gekocht, maar ze zaten in dezelfde jeepney als wij en deze chauffeur krijgt kick-backs van deze ferry...  zo werkt dat.

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

• Cobra's, tickets en de onbreekbaarheid van eieren (Bangkok)