Sammy The Sealion

We zijn in het Visitors center van Esperance, in het diepe zuid-westen van WA. Ze vertellen ons dat we zeker naar het Tanker Pier moeten gaan. Daar is namelijk meestal een zeeleeuw te zien. Die woont daar al jaren en heeft zelfs een eigen standbeeld.

Eigenlijk verwachten we niets. Maar als we bij het begin van de 100m-lange pier aankomen, zien we hem direct. Vlak onder de pier ligt een enorme zeeleeuw in het lichtblauwe water. Vanaf het strand kijken we even en halen dan direct onze zwemspullen.

Vijf minuten later staan we in werkelijk ijskoud water naar Sammy te kijken. Een paar minuten lang negeert hij ons op een afstandje, maar daarna komt hij langzaam onder water aanzwemmen. Op 5 meter afstand stopt hij, komt luid snuivend boven water, kijkt ons even aan en duikt weer onder. Door onze zwembrillen zien we hem prima onder water.

Een citaat uit Jeroen's dagboek:
"Het water is ongeveer 1 meter diep. Hij ligt op de witte zandbodem als een gezonken steen en kijkt me recht aan. Ook ik probeer mijn adem in te houden en onder te duiken, maar het lukt niet al te lang.

"Op dat moment lopen er mensen op de pier en Sammy schiet er vandoor. Binnen 1 seconde overbrugt hij de 20 meter naar de pier en komt heftig bewegend boven bij de pijlers. Vissers maken aan het begin van de pier altijd hun vis schoon op grote stalen tafels. Sammy zwemt precies onder die tafels, wachtend op visafval. Regelmatig krijgt hij namelijk wat toegeworpen van de vissers.

"Even probeert Sammy indruk te maken op de 2 toeristen bij de fileertafel. Luid proestend en half uit het water springend, bedelt hij om vis. Het is duidelijk dat hij ons in de gaten houdt, 20 meter verderop. Elke paar seconden kijkt hij of we dichterbij komen. Als het om gratis vis gaat, duldt Sammy geen concurrentie!

"Ook Sammy heeft nu door dat het maar toeristen zijn op de pier, geen vissers. Hij komt direct weer op ons af.

"Als hij weer bij ons is en zijn beste 'gezonken steen' imitatie weer aan het verfijnen is, probeer ik indruk op hem te maken. Ik duik met veel bombarie onder water en zwem langs de bodem. Onder water kijkt hij mij even verbaasd aan, een duidelijk "Wat een amateur!" in zijn ogen. Hij doet dan precies hetzelfde als ik: een sprong uit het water, neerkomen met veel bombarie, langs de bodem zwemmen. Hij eindigt weer op dezelfde plek als waar hij begon. "ZO doe je dat!" is de duidelijke boodschap, als hij mij stil onder water ligt aan te kijken.

"Dit gaat nog eventjes door. Ik laat mij steeds plat op het water vallen, zoveel mogelijk spetters makend. Hetgeen niet echt indrukwekkend moet zijn, gezien mijn gewicht van 70 kilo. Sammy laat dan direct zien hoe je een bommetje maakt met een paar honderd kilo! Angelique maakt bewegingen naar links, Sammy ook naar links. Angelique naar rechts, Sammy ook naar rechts.

"Het voelt fantastisch! Niets is mooier dan een spelletje "ik doe iets, jij doet mij na" tussen een paar wezens die totaal niet met elkaar kunnen communiceren. Maar we begrijpen elkaar wél. Het begrip duurt misschien slechts 1 minuut of 1 seconde, maar het is er wél."

We spelen nog even door, tot op de pier meerdere mensen blijven staan, naar ons kijkend. Als reactie daarop blijft hij liever bij de pijlers hangen, met kans op verse vis. We nemen het hem niet kwalijk. Spelen is leuk, maar een vers gevangen moot vis gaat er altijd wel in. Zeker als hij door een ander is gevangen en jij alleen maar je bek hoeft open te doen!

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

• De Super Pit in Kalgoorlie