Australië … 2003

De Super Pit in Kalgoorlie is de grootste goudmijn van Australië. Heel West Australië produceert ruim 8 % van de wereldgoudproductie en de Pit helpt een aardig handje mee.

Ruim 100 jaar terug werd voor het eerst goud ontdekt in deze omgeving en Kalgoorlie groeide al snel van niets naar 30.000 inwoners. Er waren meer dan 80 verschillende goudmijnen en de stad floreerde enorm. Niet alleen vanwege de mijnen, maar ook door alle aanverwante industrieën: horeca, huisvesting, prostitutie en stomerijen. Er was veel geld en vandaag de dag zie je in het centrum nog steeds prachtige gebouwen uit de eind 19e eeuw.

Echter, de mijnen raakten uitgeput, de productiekosten voor het goud werden steeds hoger, de goudprijzen werden steeds lager, etc... Een bekend verhaal voor alle goudstadjes over de hele wereld. Bijna allemaal liepen zij even snel weer leeg, als ze volgelopen waren met goud- en gelukszoekers.

De ommekeer kwam in 1989, toen een groot bedrijf tientallen mijnen tot één project combineerde. Deze goudmijnen lagen allemaal in de zogenaamde Golden Mile, de rijkste vierkante mijl ter wereld.

Het nieuwe bedrijf had, qua productie, een andere strategie voor ogen. Men ging niet voor de aloude techniek van 'graaf lekker diepe mijngangen en draag de erts langzaam naar boven'. Onder de Golden Mile was op die manier in de loop der jaren een netwerk van 3.000 kilometer aan mijngangen gegraven.

De 'Open Pit' techniek ging uit van een ander principe: één groot gat dat steeds dieper wordt. Geen nauwe gangen meer, geen rugklachten meer en geen instortingsgevaar meer. Je begint gewoon met graven en al het steen verwerk je. En hoe dieper je graaft, hoe groter het gat wordt. Simpel, toch?

Veertien jaar later is het gat 3 km bij 1,5 km groot en 330 meter diep, daarmee één van de wereld's grootste open mijnen.

We staan aan de rand van de mijn bij een uitkijkpunt en zijn er stil van. Het gat is enorm groot, grillig van vorm en heeft schuine wanden. Langs de schuinen wanden zie je vele kleuren van tientallen verschillende aardlagen. Het lijkt nog het meeste op een pre-fab tuinvijver, die je je voor je tuin kan kopen, in allerlei vormen en maten. Alleen, je hebt de allergrootste gekocht en het past niet als je thuis komt. Het oog was groter dan de tuin, zeg maar.

De zijkant van de mijn.
De zijkant van de mijn.

Op verschillende plekken op de bodem, meer dan 300 meter onder ons, zien we activiteit. Grote felgele graafmachines staan als middelpunt van deze opengelegde mierenhoop. De grootte van de machines is moeilijk in te schatten vanaf onze plek, tot een normale pick-up truck er naast komt staan. Vergeleken met de gele graafmonsters lijkt de truck op een kinder-trapauto.

Daarnaast rijden er enorme vrachtwagens rond, werkmieren die het steen vanaf het midden van de mijn naar de verwerkingsfabriek rijden. Deze vrachtwagens rijden op een soort van snelweg die als een spiraal vanaf het middenpunt via de wanden langzaam omhoog en naar buiten draait.

De zijkant van de mijn.
De zijkant van de mijn.

Enorme vrachtwagens rijden op speciale snelwegen langs de rand van de mijn.
Enorme vrachtwagens rijden op speciale snelwegen langs de rand van de mijn.

Pas als één vrachtwagen vlak onder het uitkijkpunt langsrijdt, zien we hoe groot ze zijn. We lezen wat feiten: ruim 6,5 meter hoog en 7 meter breed; A$4 miljoen per stuk; laadvermogen 220ton (is dus 220.000 kilo steen per keer); 1 band kost A$26.000 per stuk en er gaat 3800 liter benzine in de tank.

Een truck tijdens een straatfestival in Kalgoorlie. (bron: Super Pit Site)
Een truck tijdens een straatfestival in Kalgoorlie. (bron: Super Pit Site)

Angelique bij een wiel van A$ 26.000 - Koolgarlie WA.
Angelique bij een wiel van A$ 26.000 - Koolgarlie WA.

Geen wonder dat het bedrijf zuinig is op deze 'werkmieren'. Speciaal voor de banden en de stofontwikkeling, rijden er continue 2 enorme tankwagens rond, die de wegen in de mijn nathouden. Ruim 2 miljoen liter water wordt per dag omhoog gepompt, speciaal voor deze taak. "Zonde van al dat kostbare drinkwater", zal je denken. Echter, het water is 6 keer zouter dan zeewater en dus ongeschikt voor drinken of irrigatie.

Er werken 280 mensen in de mijn en er wordt 24 uur per dag gewerkt, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar. De mijn groeit dus nog steeds, elke dag. Hoe dieper je gaat, hoe breder het gat aan de bovenkant wordt. Ze zijn nu de snelweg aan het verleggen die langs de mijn loopt. Over een paar jaar is het gat namelijk daar aangekomen.

Elke dag is er een 'blast'. De hele mijn wordt stilgelegd en explosieven worden gebruikt om steen los te maken. Meestal is de explosie om één uur 's middags. Wij zijn dus rond die tijd terug bij het uitkijkpunt.

De regelgeving rond de explosies zijn erg streng. Zo veel als mogelijk wordt stofontwikkeling voor het nabijgeleden Kalgoorlie vermeden. Afhankelijk van windrichting en andere weersomstandigheden worden de explosies dus uitgesteld of afgelast. We moeten die dag drie keer terugkomen, want de wind is steeds niet goed.

Pas om vijf uur is het zo ver. In het midden van de mijn zien we opeens de grond over een fors gebied een tiental meters omhoogkomen. Het scherpe geluid van de explosie bereikt ons een paar seconden later en echoot lang door tussen de wanden van de mijn. Wolken fijn steengruis worden traag steeds groter en klimmen langzaam richting de rand van de mijn, 300 meter hoger. Een mooi gezicht.

Rond ons staan een aantal toeristen, maar ook familieleden en kinderen van mijn-medewerkers. Ook voor hun is het een dagelijks uitje.

De explosie.
De explosie.

De explosie.
De explosie.

Gelukkig is het einde van deze, uit de kauwen gelopen, graaf- en opblaas-actie (bijna) in zicht. Ze schatten dat de mijn over 17 jaar geen goud meer oplevert. De mijn zal dan gesloten worden en Kalgoorlie heeft dan de beschikking over een kuil van 8 vierkante kilometer oppervlakte en 600 meter diep! Misschien leuk als 'swimming hole' of natuurzwembad?

De eigenaar van de mijn (KCGM) laat, naast het 'kuiltje', ook nog wat anders achter. Sinds 1989 hebben ze al 210.000 bomen geplant rond de mijn. Het wordt in elk geval een 'swimming hole' in een bosrijke omgeving.

 

The Pit. (bron: Super Pit Site)
The Pit. (bron: Super Pit Site)

Voorbereidingen voor het opblazen. Je ziet duidelijk de gaten waarin de explosieven gaan. (bron: Super Pit Site)
Voorbereidingen voor het opblazen. Je ziet duidelijk de gaten waarin de explosieven gaan. (bron: Super Pit Site)

Meer weten? De Super Pit website.

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

Kies een land voor alle reisverhalen…

Nieuw Zeeland Thailand Australië Slovenië Maleisië Spanje Indonesië Laos The Cook Islands IJsland Amerika Egypte India Noorwegen Oostenrijk Griekenland Singapore Zweden VAE Cuba Sri Lanka Italië Zwitserland Slowakije Tsjechië

Dit zijn slechts een paar van de landen op deze site. Kijk onderaan deze pagina↡ of in het menu↟ voor alle landen waarover we verhalen en foto's hebben.