Hutt River Province - Geboren Uit Onvrede

Het is 1970. Je bent boer in West-Australië. Je hebt al jaren ruzie met de overheid. Je wilt graag hogere graan-quotas, maar dat mag niet van de hoge heren. Je bent van nature iets recalcitrant, dus je geeft de staat West-Australië de grootste middelvinger die je kan verzinnen: je begint je eigen land! Een eigen land... met grenzen, paspoorten, postzegels en een échte koninklijke familie.

Fictie? Nee, het verhaal van Hutt River Province, het enige land ter wereld dat aan Australië grenst.

We rijden dit officiële land binnen, vlak boven Geraldton (WA) en 600 km boven Perth. Een bordje geeft aan dat we de grens over zijn, al verandert het landschap weinig. Ook in Hutt River Province is het grotdroog en uitgestorven.

De grens wordt jammer genoeg niet bewaakt. Graag hadden wij onze paspoorten laten zien, de drugshonden door de rugzakken laten gaan en onze kauwgom gewillig ingeleverd. Maar... Hutt River Province is geen Singapore, dus niets van dat alles.

De officiele grens met Hutt River Province - WA.

Na 10 minuten rijden zien we de oude boerderij, nu het koninklijke paleis (dat er uitziet als een oude boerderij!).

Het eerste officiële monument dat we zien, is een lijstenen beeld van het hoofd van Prins Leonard van Hutt. Vrij groot, dus dat doet het ergste vermoeden voor het dictator-gehalte van Leonard.

Prins Leonard I van Hutt River Province - WA.

Naast zijn hoofd staat een bakstenen gebouwtje met 2 functies: "Government Building" en "Post Office", zoals de bordjes doen vermoeden. We gaan ons melden. We willen niet zonder toestemming van de prins hier rondbanjeren, toch?

Binnen staat achter de toonbank een oud vrouwtje met een rond brilletje en een vale bloemetjesjurk. Ze is smoezelig en ruikt een beetje. Vast een nederige onderdaan van de prins en zijn gemalin prinses Shirley van Hutt, denken wij.

Maar deze dame blijkt Shirley in eigen persoon te zijn, echtgenote van Prins Leonard, heerser over Hutt! (Aangenaam kennis te maken. Wat ruikt u lekker, hoogheid!) Ze is erg vriendelijk en legt voor de tig-ste keer sinds 1970 uit hoe het allemaal begon.

Getriggerd door een lange ruzie met de overheid, vond haar man Len Casey in 1970 een foutje in de Australische wetgeving. De opgelegde graan-quota's konden worden geinterpreteerd als een rechtstreekse economische bedreiging voor het stuk land. Dat gaf Casey het recht een zelfbestuur in het leven te roepen. De zaak werd uitgevochten tot in de hoogste rechtzalen van Australië en de Casey's kregen overal gelijk. Ze mochten een staat uitroepen vanwege de quota's.

Dus op 21 april 1970 werd Len (om-)gekroond tot Leonard I en moest de The Commonwealth of Australia het autonome Hutt River Province erkennen. De rechter had wel een paar aanvullende eisen voor de Casey's.

Het landje mocht zich pas écht een land noemen als het beschikte over een postsysteem (lees: eigen postzegels), een monetair systeem (lees: eigen geld) en een bewijs van inwonerschap (lees: eigen paspoorten).

Prinses Shirley laat ons dus trots postzegels zien waar ze zelf op staat. Ze is compleet onherkenbaar, met haar bont en tiarra. De foto op de postzegel is ook zeker 20 jaar oud. Maar het blijft leuk!

Het geld in de vitrine ziet er professioneel uit. Menig staathoofd staart op het eigen geld visionair naar de horizon en Leonard is geen uitzondering. De koers van de HRP Dollar is 1-op-1 gekoppeld aan de Australische dollar.

En we kunnen hier direct officieel inwoner worden! Voor A$250 krijgen we een echt paspoort, erkent door meerdere landen en met onzichtbare beveiliginsmaatregelen. Dat verzekert Shirley ons. Maar ja, dat dacht een aantal ministers in Nederland ook een tijdje terug. Die hebben nu een wachtgeld-regeling.

De postzegels, het monopoly-geld en de paspoorten mogen dan geboren zijn uit pure noodzaak, nu leveren ze geld op. Volgens Prinses Shirley staan duizenden mensen op de maillinglijst voor nieuwe postzegels. Daarnaast heeft Hutt River Province wereldwijd 13.000 burgers! De verkoop van de paspoorten gaat dus ook goed.

Met slechts 7400 hectare oppervlakte (omgeveer 75 km2), kan Hutt River Province wel eens het dichstbevolkte land ter wereld zijn. Officieel dan, want niemand woont hier. Slechts een handjevol burgers leeft hier met de koninklijke famile.

Shirley verwijst ons naar de schuur verderop. Daar staan een paar onderdanen honderden schapen te scheren. De kroonprins loopt hier ook rond, maar die is onherkenbaar. Hij moet het allemaal binnenkort overnemen. Maar hij staat niet te trappelen, volgens één van de buren, waar we een paar dagen verblijven. Hij blijft liever gewoon boer.

De kroonprins van Hutt River Province? - WA.

Bij zijn moeder kopen we een souvenier, een 'fridge magnet', waarvan de prijs sinds 1970 waarschijnlijk hetzelfde is (zo goedkoop!). Van Shirley krijgen we ook nog eens 25% korting. Erg aardig en weinig dictatoriaal.

Ze spoort ons aan om de officiële kerk te bezichtigen. Een volwaardige kerk met een 40-tal stoelen, plus veel Maria- en Jesus-schilderijen. Er hangen meerdere foto's van de huwelijksceremonies die ze hier voltrokken hebben.

We nemen afscheid van onze ruikende, maar lieve prinses. Haar laatste officiële daad voor ons is een visum-stempel in ons paspoort. Niet zo exotisch als die van Laos, Malaysia of Thailand, maar net zo echt!

Prinses Shirley van Hutt River Province - WA.

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

• Eindelijk Whalesharks!