Parc Guëll - De Ruta Modernista (2003)

De rijke handelaar Guëll uit Barcelona gaf in 1900 zijn vaste architect Gaudi de opdracht om een nieuwe woonwijk voor de rijkere medemens te ontwerpen. Gaudi leefde zich helemaal uit op een heuvel, net buiten de stad. Echter, de rijkere medemens vond de plek té ver buiten de stad en de woonwijk werd een groot fiasco. Het stuk grond werd in 1914 aan de gemeente verkocht en is sindsdien 'slechts' een park: Parc Guëll.

Parc Guëll is dan 'slechts' een park, maar wél een heel mooi park. Niet 'mooi' in de traditionele zin van "veel bomen, grasvelden en waterpartijen". Gaudi deed het (natuurlijk!) weer compleet op zijn eigen manier.

Vooral de Sala Hispótella, net een bos van marmeren pilaren, is mooi. De 84 pilaren dragen een dak met grote, kleurrijke zonnen van mozaïek en koepels. Op het dak van de Sala vinden we het beroemdste van Parc Guëll: de mozaïek bank die kronkelend de dakrand volgt. Het is er druk.

We lopen een uurtje rond over de nette paden en komen langs een paar prachtige natuurgalerijen. Prachtige bogen met druipstenen en organisch materiaal geven weer ene heel ander beeld dan de fijne mozaïek uitspattingen bij de ingang van het park.

Erg mooi allemaal, al krijgen we soms moeilijk een goed beeld vanwege de grote groepen toeristen. Men loopt hier elkaar soms fors in de weg, want echt groot is Parc Guëll niet. Wel de moeite waard, dat zeker.

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

• Palau Guëll - De Ruta Modernista (2003)