Márang. Not Mérang, but Márang, OK?

We zijn net de grens over en gaan op weg naar het prachtige eilandje Puala Kapas aan de oostkust van Malaysia. De boot naar Kapas gaat vanaf het kleine vissersplaatje Marang. Tijd dus om een taxi te nemen en snel naar de boot te gaan, zodat we op korte termijn met onze voeten kunnen staan in azuurblauw water. Tot zover de theorie.

Wat is de praktijk? De vraag "kan je ons naar Marang brengen?" is in de praktijk zo gesteld, maar wordt niet altijd goed begrepen.

Als we redelijk makkelijk de grens met Malaysia overgaan bij Sungai Kolok, zijn we verbaasd. We haden wat meer blaffende herdershonden, kippengaas en witte chirurgenhandschoenen verwacht. Maar dat zal wel alleen bij de grens met Singapore zijn.

Ook verbazen we ons over het commerciele gehalte van de douane. Naast een 3 maanden visum krijgen we ook een folder in ons paspoort van een duikschool op de Perhentian Islands!

We gaan op zoek naar een taxi. We willen graag naar het plaatsje Marang, net onder Kuala Terengganu, om de boot te kunnen nemen naar Puala Kapas

Jeroen weet dat er net boven Terengganu een plaatsje ligt dat Merang heet. Dit is een grotere bestemming voor taxis dan ons Marang, want vanaf Merang gaan boten naar een populair eiland. Vanaf ons Marang niet.

Anticiperend op een mogelijk probleem zegt Jeroen tegen de chauffeur wel dertig keer "We go to Marang, not Merang, but Marang, OK? Under Terengganu, OK?" Het zal niemand verbazen dat dit helemaal misgaat. Ondanks het feit dat de driver het helemaal heeft begrepen.

Als we na de onderhandelingen (85 Ringgit = EURO 20) rijden, zegt de chauffeur optimistisch dat het maar 2 uur rijden is naar Marang. Dat valt ons reuze mee... wij hadden het dubbele verwacht... Jullie voelen aan je water wat er gaat komen, lijkt ons. Zo niet, stop nu met lezen, ga lekker koffie drinken en kom over een uurtje weer terug, als je wat helderder bent.

Maar ja, we rijden 2 uur onwetend door. Rond 12 uur wordt de driver onrustig, stopt bij een moskee en is een half uurtje pleite. Wij blijven in de schaduw bij de taxi staan, aangestaard door tientallen jongetjes die vreselijk veel lol om ons hebben.

Als we bij de Merang afslag komen, stopt de taxi in de berm van de snelweg bij een groentenstal. De chauffeur begint druk te gebaren met de groentenboer. Jeroen voelt ondertussen ook aan zijn water dat er iets mis gaat en stapt uit met de kaart van de Lonely Planet. Angelique blijft lekker zitten.

1 minuut later staat ook Jeroen heftig te gebaren met de mannen, alle richtingen en de kaart meerdere malen aanwijzend. Zij zeggen steeds dat we van de snelweg afmoeten voor Merang, Jeroen blijft volhouden dat we nog minstens 100km doormoeten, tot voorbij Terengganu. Het blijft echter 2 tegen 1.

Er stopt een 2e taxi en ook deze driver staat een seconde later heftig mee te gebaren, richting Merang, niet Marang. Het is nu 3 tegen 1, in Jeroens nadeel.

Na een tijdje spontaan straattheater van het zuiverste soort, neemt onze driver uiteindelijk de kaart over van Jeroen. Hij bestudeert de Loneley Planet aandachtig. Er volgt een minutenlange discussie met de anderen in Malay. Jeroen heeft het idee dat de stand ondertussen 2-2 is geworden. Er is hoop!

In de andere taxi zit een Frans gezin, waarvan de vader zich steeds in het gesprek mengt door met een hoog 'Allo 'Allo gehalte te roepen: "Me too! Me too! Marang! Not Merang!".

Dat maakt het 3 - 2 in ons voordeel en de tegenpartij gooit de handdoek in de ring. Beide taxi's stuiven door, in de richting van Marang, niet Merang. We rijden in colonne, want beide drivers hebben geen idee waar ze heenmoeten.

Onze chauffeur bijft maar zeggen: "I think Merang, not Marang!". Tsja, we hebben het toch telkens duidelijk gezegd, ook de relatieve ligging t.o.v. de grote plaats Terengganu. We rijden twee uur verder, waarin de taxi bijna opgeeft ("I never drive this far. Car no good!"), de driver meerdere malen naar huis belt om te zeggen dat hij toch echt 4 uur te laat voor het eten is en beide chauffeurs bij elk tankstation stoppen om de weg te vragen.

Als we eindelijk door Terengganu rijden, begint onze chauffeur te schateren: "Only second time here!". Hij is nog nooit ten zuiden van hier geweest. Vanaf nu rijden we dus door unknown territory, voor ons alledrie.

Als beide taxi's eindelijk stoppen op de markt van Marang (Not Merang!), zitten we ruim 4uur in de taxi. Gelukkig lacht iedereen erom, er worden vele handen geschud en we betalen 100 RM. Iemand verwijst ons naar het Marang Guesthouse en die komen ons halen. De kamers zijn wat vettig, het hete water is koud, maar de vriendelijkheid van de gastheer maakt alles goed!

Welcome to Malaysia!

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

• Pulau Kapas