Brastagi - Sumatra

Na een relaxte vlucht vanuit Kuala Lumpur, moeten we in Medan even wennen. Het is hier compleet anders dan in Thailand, Laos of Malaysia. We moeten direct zwaar onderhandelen voor ALLES. Voor 180.000 Rupiah (21Euro) huren we een 4WD-taxi voor de twee uur naar Brastagi.

Het wordt een 2 uur-durende kermis attactie. Want als je dacht dat ze in Thailand en Malaysia raar rijden, kom dan naar Sumatra!

Het verkeer is erg druk met veel bussen, vrachtwagens en trucks. De wegen zijn erg nauw en elke 50m is er een scherpe bocht. De jungle komt tot op het asfalt, dus je kan nooit zien wat er 'achter' de bocht gebeurt. Toch is het hier een nationale sport om bij haarspeldbochten in te halen.

Het meeste verkeer zijn busjes vol met passagiers. De busjes zijn hét vervoersmiddel in Indonesie en elk exemplaar met meer kleuren dan het standaard 256-kleurenpalet. Daanaast staat elk busje vol met grote zwarte schreeuwerige letters. Echter, het is moeilijk om de woorden te lezen, aangezien de passagiers niet alleen in de bus zitten. Het merendeel van de passagiers hangt er namelijk buiten. Of zit op het dak tussen de bagage. Of staat op het dak op de bagage.

We rijden een tijd achter een ambulance, met zwaailicht en sirene op weg naar iets ernstigs. Echter, beide helpen weinig, want niemand gaat aan de kant. Echt urgent en ernstig lijkt het bij nadere inspectie niet, want de bestuurder heeft nonchalant zijn elleboog uit zijn raampje hangen en de andere broeder heeft twee blote voeten uit zijn raam steken. Welcome to Indonesia!

Brastagi ligt op 1300m hoogte en is dus lekker koel. Het kleine stadje staat vooral bekend om haar twee vulkanen. We beklimmen de makkelijkste van de twee: Gunung Sibayak (2094m).

Het is best een aardige tippel, af-en-toe nauwe paadjes door de jungle, maar meestal op brede paden. We komen onderweg wat lokale bevolking tegen op de akkers, maar verder helemaal niets.

De vulkaan

Na iets meer dan 2 uur staan we aan de kraterrand en ruiken de zware zwavelbronnen. Sibayak is namelijk één van Sumatra's 15 actieve vulkanen. Het kratermeer is drooggevallen en de platte bodem ligt vol met stenen.

Bij de kraterrand van de Sibayak op Sumatra.

Aan 1 kant rijst uit het, voormalige, kratermeer een steile klif, zeker 100m hoog. De lijstenen klif heeft door de eeuwenlange blootstelling aan zwavel een onnatuurlijke groen-gele glans gekregen. We zijn moe van de klim en koud van de hoogte, maar het uitzicht is zeker de moeite waard.

Ondertussen komt de bewolking van alle kanten opzetten. Alles en iedereen heeft ons namelijk gewaarschuwd voor het weer hier bij de vulkanen. Overal in het stadje hangt een A4-tje met daarop de namen en nationaliteiten van alle westerse mensen die op de vulkanen zijn gestorven. De meeste zijn omgekomen op de nabijgelegen Sinabung, maar een aantal ook hier. We gaan dus snel weer op pad. Het pad naar beneden, met name.

We nemen een pad aan de andere kant van de vulkaan. Een pad dat bekend staat om haar 2648 (!) treden. Echter, de meeste treden zijn verdwenen en de eerste kilometers is het klauteren over rotsblokken en modderplassen over een nauwelijks zichtbaar pad.

Na een uurtje verdwijnt ons 'tredenpad' in de dichte jungle, als we lager op de flanken van de vulkaan komen. Dat levert weer hele nieuwe uitdagingen op. Ook hier kan je bijna niet spreken van een trap, al zien we duizenden treden voorbijkomen. De meeste treden zijn vergaan door stortregens, modderstromen en omgevallen woudreuzen.

Het lijkt nog het meest alsof we een oud Inca-trail van duizend jaar terug hebben ontdekt... zo overwoekert en vergaan is het pad. Het begint langzaam te regenen (natuurlijk!) en we glibberen nog twee uur door.

Uiteindelijk verdwijnt het pad geheel en zijn we onze enige markering kwijt. Op goed geluk nemen we een vaag junglepad en staan 10 minuten later écht opeens bij een industriële installatie met pijpleidingen. We nemen een busje terug naar het hotel.

We zijn helemaal kapot van de klim (lees: afdaling) en worden de volgende ochtend allebei wakker met enorme spierpijn in de bovenbenen. Maar het was het wél waard.

Verder lezen?

Het volgende verhaal in deze reisreeks is...

• Danau Toba - Sumatra